تو ماه رو ناز کن و من می چسبم به این ناز و سر و قامتت را
تا خود ماه بالا میروم و میچینمش و برای عرض ادب به حضورت می آورمش تا برای ابد به جنگ دو ماه پایان دهم

در مسیر فراموش کردنت؛
آنقدر به یادت بودم که فراموش شدم

!موقع رفتن مجبور شدم هرچیزی که مال خودم بود را ببرم
کوله پشتیم را پر کردم از تنهاییم دردهایم
و حتی تکه های شکسته خودم روی آیینه اتاقش؛
فکر کنم فقط چند قطعه کوچک از آرزوهایم گوشه اتاق ، کنار کنجه اتاق باقی ماند

سخت ترین جای خاطره اونجاییه که جرات نمی کنی به یادش بیاری

دوستت دارم، چون کهنه رفیقی که در جنگ جانم را نجات میداد، هربار که خمپاره ای از غم می بارید

منم یک دوست دارم مهمانم کن

مثل همیشه مثل یک گنجشک گرسنه بی تجربه، وقتی کف دستت دون می بینم به هوای دونه ها پر می کشم میام
توهم میخندی و جلوی بقیه پز میدی که: گنجیشکم دستیه
سیرک کوچکت تمام که تمام شد، پنجره رو میبندی و من اون پشت تو سرما می مونم

دوست داشتنت را دوست دارم، این یعنی اعتیادم به تو غیرقابل ترک شده است

آدم هایی که فردا می بینید، نتیجه فکر های قبل از خواب امشبشان هستند

پدر به من یاد داد که همه چیز دست یافتنی است

تو را نداشتن جرات می خواهد، ندارم

خیلی وقت ها نگرانت می شوم، احتمالا هنوز دوستت دارم

دلتنگی آنقدر قوی تر است که هیچ جایی برای دلگیری نمی گذارد

دلتنگم، دلتنگ خودم که در تو گم شد

تو رفتی و فکر کردی بهار می ماند
دیدی که زمستان چه مقتدرانه برگشت

تولد در پاییز، یعنی معجزه بودن در شروع مرگ

اینکه بگم از چیزی نمی ترسم قطعا دروغه
ولی قطعا ترس نمی تونه جلومو بگیره

گاهی بین تو و تنهایی، تنهایی بهتر است، اما تو در تنهاییم هم باش

بی آنکه بخواهم تمام شدی
همانطور که بی آنکه بخواهم تمام من شده بودی

سکوت، هزاران فریادی است که دیگر دلیلی برای زدنشان نداری

دوست داشتنت شیرین ترین وظیفه ای است که دارم

شکاری که برای خوردنش کفتار ها بیان، دیگه در شان یه شیر نیست

شب و تو
هر دو قشنگترین تکرار های زمین اند

اکنون که شب است
و هزاران ستاره در آسمان
و هزاران پر کف شهر پخش است
من بی خستگی هنوز با حوصله
به دنبال تو می گردم

این شب دو حرفی، چقدر پر حرف است

از تمام مغازه هایی که دل خوش میفروختند
رویای خوش تاریخ دار حراج می کنند؛ شادی گارانتی می کنند؛
بی خیالی می پاشند رو استرس هات؛ سال خوش پیش فروش می کنند؛
حتی زندگی تعمیر و تنظیم می کنند پرسیدم؛
یک تو کم داشتند

نهنگ ها
نهنگ ها فقط یکبار خود را به ساحل می اندازند
چون فقط همان یکبار است که نمی ترسند

وقتی که تو می رفتی، نفس هایم را دیدم که دانه دانه مشابه تو؛
درهوای سرد مرا می بوسند و از من جدا می شوند

در نبودت به کسی باج ندادم، جز دلم

مملکت قلبم بی سامان است؛
!شاهش نیست
برگرد هرج و مرج است؛
...بی هدف میزند

گاهی نم نم بارون روی شونه هام
مثل تیکه های آهن مذابن که قادرن انبار خاطراتمو منفجر کنن

من سر برگشت تو با خودم شرط بسته ام
نگذار به خودم ببازم

و این باران هدر رفت بی تو
صدای اعتراض آسمان را می شنوی؟

لعنتی چرا نمیری؟
اینکه از راه دور می فهمی خوشه یا ناخوشه
اینکه هرشب قبل خواب بهش فکر می کنی و توی خواب باهاش هزار جور زندگی می کنی
اینکه هنوز به هرکسی و هرچیزی که یه نشونه کوچیک ازش داره الکی میچسبی که یکم حال و هوای اون برات زنده بشه

به یادتم؛ به فکرتم؛
!هرلحظه! هرجا
این مروری است از یک جان کندن
دردناک که باید چون رقصی زیبا روی صحنه به نمایش بگذاری تا فرصتی پیدا کنی
که شاید از در بیاید

با غم عشقش
عشق بازی کردم
شاید بر این حسادت بازآید

اسیر هم که باشی
وقتی انگیزه فرار داری
که کسی منتظرت باشه

چقدر زیباست
که ابر ها هم میفهمند
که من به تو می نگرم
و راه را برای دیدنت باز می کنند

!از روز های آخر متنفرم
!از همه رو های آخر هفته متنفرم
روز آخر عید که فردایش روز عادی است و باید سبزه هارا در آب رها کرد؛
روز آخر سفر که باید هتل را ترک کنم؛
روز آخر فرجه امتحانات که فردایش امتحان دارم؛
روز آخر عمر که فردایش در تختم نمی خوابم؛ حتی از روز آخر مرداد متنفرم
تو باشی هیچ چیز آخر ندارد حتی مرداد، 1 مرداد است تا ابد

پیری خواهد رسید
هر روز به مرگ نزدیک تر خواهی شد
پس چرا برای گرفتن دستش فکر می کنی؟